บทคัดย่อ
งานวิจัยฉบับนี้ เป็นการศึกษาแบบ Quasi Experimental กลุ่มควบคุมและทดลอง มีจำนวนกลุ่มละ 59 คน โดยกลุ่มทดลองได้รับการบริบาลทางเภสัชกรรมและรับยาต่อเนื่องที่ร้านยาเป็นเวลา 1 ปี กลุ่มควบคุมได้รับบริการตามปกติที่คลินิกพิเศษในโรงพยาบาล ทั้ง 2 กลุ่มไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของ เพศ ระยะเวลาที่เป็นเบาหวาน สถานภาพและโรคประจำตัวไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เว้นแต่ อายุและการศึกษา ซึ่งพบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) เมื่อสิ้นสุดโครงการเหลือผู้ป่วยเข้าร่วมโครงการกลุ่มละ 32 คน เนื่องจากย้ายไปรับบริการที่สถานีอนามัยในภูมิลำเนาและมีการส่งต่อกลับไปรักษาที่โรงพยาบาล ผลการศึกษาพบว่ากลุ่มทดลองมี HbA1C สูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเนื่องจากมีผู้ป่วยบางส่วนไม่สามารถมาตามนัดได้อย่างต่อเนื่อง สำหรับค่า BUN,Cr ไม่พบว่าแตกต่างกัน ผลการประเมินคุณภาพชีวิตพบว่า General Health Perception ของกลุ่มทดลองดีขึ้นมากกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติและมี Physical Functioning, Role-Physical, Mental Health และ Vitality ดีขึ้นกว่าเดิมเมื่อเปรียบเทียบก่อนและหลังและมีความพึงพอใจมากกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในด้านการบริการโดยทั่วไป สัมพันธภาพระหว่างผู้ให้บริการและผู้รับบริการ การเข้าถึงบริการและค่าใช้จ่ายด้านยา พบว่ากลุ่มทดลองมีค่าใช้จ่ายด้านยาน้อยกว่ากลุ่มควบคุมและจำนวนครั้งที่พบเภสัชกรมากกว่า ดังนั้นจะเห็นได้ว่าการให้บริการจ่ายยาต่อเนื่องโดยเภสัชกรในร้านยาอาจจะช่วยให้ผู้ป่วยเบาหวานประเภทที่ 2 มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นและมีความพึงพอใจต่อการได้รับบริการ ซึ่งอาจจะเป็นอีกทางเลือกหนึ่งของผู้ป่วยในการรับบริการในอนาคต
