สถาปนิกอาทร ตามรอยพ่อ

Abstract

การปรับสภาพที่อยู่อาศัยของคนพิการที่อาศัยอยู่ในชนบทห่างไกล เพื่อการมีชีวิตที่พึ่งพาตนเองได้มากขึ้น และมีความสุขนั้น แม้จะเป็นสิทธิตามกฎหมายที่คนพิการพึงได้รับ และมีนโยบายรัฐจากหน่วยงานส่วนกลางแล้ว แต่บริการนี้ก็ไม่ได้มีโครงสร้างและ แนวทางการดำเนินงานที่ชัดเจน การจะนำสิทธิและนโยบายนี้สู่ความเป็นจริงได้ต้องการกลไกที่ขับเคลื่อนด้วยหัวใจที่มีพลัง วิชาชีพสถาปนิก อาจดูเหมือนห่างไกลเกินเอื้อมของคนพิการในชนบท ที่จะไปขอรับบริการให้ออกแบบเพื่อปรับสภาพที่อยู่อาศัยให้ แต่หนังสือเล่มนี้จะทำให้ท่านเห็นภาพการทำงานของสถาปนิกในแบบที่แตกต่างจากที่เคยรับรู้ “สถาปนิกอาทร...ตามรอยพ่อ” เป็นสถาปนิกที่ออกแบบและจัดการสภาพแวดล้อมที่ทำให้ชีวิตคนพิการเปลี่ยนไป และสร้างรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา บทบาทสถาบันการศึกษาที่ทั้งสร้างคนและสร้างการเปลี่ยนแปลงในสังคม ที่ทำให้ผู้คนมีความสุขได้ เป็นอย่างไร เราจะได้เรียนรู้จากประสบการณ์ของอาจารย์ปูและทีมงานจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร ที่ลงไปทางานบริการวิชาการเพื่อการปรับสภาพที่อยู่อาศัยและสภาพแวดล้อมให้คนพิการ ในจังหวัดพะเยาที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และหน่วยงานรัฐและเอกชนในพื้นที่ต่างให้ความร่วมมือกันอย่างงดงาม ทั้งหมด... คือ การเดินตามรอยพ่อ ของพวกเรา.