Show simple item record

Co-payment in universal coverage scheme : A policy analysis

dc.contributor.authorวิโรจน์ ตั้งเจริญเสถียรth_TH
dc.contributor.authorViroj Tangcharoensathienen_US
dc.contributor.authorวลัยพร พัชรนฤมลth_TH
dc.contributor.authorจิตปราณี วาศวิทth_TH
dc.contributor.authorภูษิต ประคองสายth_TH
dc.contributor.authorกัญจนา ติษยาธิคมth_TH
dc.contributor.authorWalaiporn Patcharanarumolen_US
dc.contributor.authorChitpranee Vasaviden_US
dc.contributor.authorPhusit Prakongsaien_US
dc.contributor.authorKanjana Tisayaticomen_US
dc.coverage.spatialthen_US
dc.date.accessioned2008-12-04T05:19:02Zen_US
dc.date.accessioned2557-04-17T00:42:44Z
dc.date.available2008-12-04T05:19:02Zen_US
dc.date.available2557-04-17T00:42:44Z
dc.date.issued2548en_US
dc.identifier.otherhs1197en_US
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11228/1354en_US
dc.descriptionชื่อหน้าปก: รายงานการจ่ายร่วมในระบบหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้าth_TH
dc.descriptionในโครงการวิจัย "การวิเคราะห์แหล่งการคลังในระยะยาวสำหรับกองทุนหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ"th_TH
dc.description.abstractการสร้างหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้าเริ่มดำเนินการทั่วประเทศในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2544 โดยได้รับเงินงบประมาณสนับสนุนการดำเนินการ เพื่อให้ประชาชนได้รับสวัสดิการด้านการรักษาพยาบาลและสามารถเข้าถึงบริการสุขภาพเมื่อเจ็บป่วย ทั้งนี้ได้กำหนดให้มีการจ่ายร่วมในการรักษาพยาบาลเป็นเงิน 30 บาทต่อครั้ง ทั้งกรณีผู้ป่วยนอกและกรณีผู้ป่วยในลำหรับผู้ใช้บริการที่ถือบัตรทองประเภทไม่มี ท. ซึ่งได้แก่ ประชาชนทั่วไปที่ไม่ได้รับสวัสดิการด้านการรักษาพยาบาลใดๆก่อนการสร้างหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า รวมทั้งสมาชิกบัตรสุขภาพในโครงการประกันสุขภาพโดยความสมัครใจ สำหรับผู้ที่เคยได้รับสวัสดิการด้านการรักษาพยาบาลอื่นๆ มาก่อนเช่น ผู้ถือบัตรสวัสดิการรักษาพยาบาลสำหรับผู้ที่สังคมควรช่วยเหลือเกื้อกูล (สปร.) ผู้สูงอายุ อาสาสมัครสาธารณสุข และเด็กอายุต่ำกว่า 12 ปี จะได้รับบัตรทองประเภทมี ท. นั่นคือเป็นผู้ที่ได้รับการรักษาพยาบาลฟรีโดยไม่จำเป็นต้องมีการจ่ายร่วม และเมื่อโครงการฯดำเนินมาได้ระยะหนึ่ง ประเด็นการจ่ายร่วม 30 บาทในการรักษาพยาบาลแต่ละครั้งได้ถูกหยิบยกขึ้นมาพิจารณาว่า เป็นอัตราที่เหมาะสมหรือไม่ทั้งในด้านเป็นแหล่งรายได้ของสถานพยาบาล และเป็นมาตรการที่มีประสิทธิผลในการป้องกัน การใช้บริการที่เกินจำเป็นของ ผู้ป่วย (moral hazard) การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานะทางเศรษฐกิจของผู้ถือบัตรทองทั้งประเภทที่ต้องจ่ายร่วมและได้รับการรักษาฟรี อัตราการใช้บริการรักษาพยาบาลของกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับบัตรทองประเภทที่ต้องจ่ายร่วม (ไม่มี ท.) และประมาณการรายได้จากการเรียกเก็บค่ารักษาครั้งละ 30 บาทของผู้ที่ต้องจ่ายร่วม และเพื่อนำเสนอแนวทางเชิงนโยบายสำหรับการปฏิรูปการจ่ายร่วม การศึกษานี้ ใช้ข้อมูลการสำรวจอนามัยและสวัสดิการ พ.ศ. 2546 ของสำนักงานสถิติแห่งชาติเป็นฐานข้อมูลหลักของการวิเคราะห์ ผลการศึกษาพบว่า ในกลุ่มผู้ที่ได้รับการรักษาพยาบาลฟรีโดยไม่ต้องจ่ายร่วมนั้น ร้อยละ 4 เป็นผู้ที่อยู่ในกลุ่มคนรวยที่สุดจากทั้งหมด 5 กลุ่ม และร้อยละ 9 เป็นผู้ที่อยู่ในกลุ่มคนรวยรองลงมา สำหรับผู้ถือบัตรทองประเภทที่ต้องมีการจ่ายร่วม 30 บาทนั้น พบว่า เป็นผู้ที่อยู่ในกลุ่มคนจนที่สุดถึงร้อยละ 29 และเป็นผู้ที่อยู่ในกลุ่มคนจนร้อยละ 25 เมื่อประมาณการรายรับจากการจ่ายร่วมพบว่าเป็นจำนวนเงินไม่มากนัก เพียง 1,073 ล้านบาทในปี พ.ศ. 2546 คิดเป็นร้อยละ 1.9 ของงบประมาณเหมาจ่ายรายหัวทั้งหมด หากพิจารณาในด้านการเป็นมาตรการเพื่อป้องกันการมาใช้บริการที่เกินจำเป็นแล้ว เงื่อนไขนี้ไม่น่าจำเป็นสำหรับกรณีการรักษาพยาบาลของผู้ป่วยในเนื่องจากต้องเป็นวินิจฉัยของแพทย์ในการรับเข้าเป็นผู้ป่วยใน การใช้บริการอย่างฟุ่มเฟือยกรณีผู้ป่วยในเป็นไปไม่ได้ ภายใต้การจ่ายเงินแบบเพดาน งบประมาณและกลุ่มวินิจฉัยโรคร่วม (global budget and DRG payment) อย่างไรก็ดี การจ่ายร่วมอาจจะยังคงจำเป็นสำหรับกรณีผู้ป่วยนอกเนื่องจากเป็นด่านแรกของการรักษาพยาบาลth_TH
dc.description.sponsorshipสำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติen_US
dc.description.sponsorshipสถาบันวิจัยระบบสาธารณสุขen_US
dc.format.extent307564 bytesen_US
dc.format.mimetypeapplication/octet-streamen_US
dc.languagethaen_US
dc.language.isoen_USen_US
dc.publisherสถาบันวิจัยระบบสาธารณสุขen_US
dc.subjectHealth Insurance Systemsen_US
dc.subjectHealth Care Costsen_US
dc.subjectHealth Expenditureen_US
dc.subjectHealth Economicen_US
dc.subjectระบบประกันสุขภาพen_US
dc.subjectค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพen_US
dc.subjectเศรษฐศาสตร์สาธารณสุขen_US
dc.subjectระบบการเงินการคลังด้านสุขภาพ (Health Systems Financing)th_TH
dc.subjectภาวะผู้นำและการอภิบาล (Leadership and Governance)th_TH
dc.titleการจ่ายร่วมในระบบหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า : บทวิเคราะห์เชิงนโยบายth_TH
dc.title.alternativeCo-payment in universal coverage scheme : A policy analysisen_US
dc.description.abstractalternativeUniversal Coverage Scheme was nation-wide launched by the government in October 2001. The scheme was financed by general tax revenue with literally free access to contractor primary care unit (PCU) and registered hospitals. A nominal fee (co pay), 30 Baht per visit or per admission, was introduced for UC Pay member (UCP). UC exempted (UCE) members who were the ex-members of Low Income Scheme, the elderly, children under 12 years, monks, war veterans, and village health volunteers were exempted from the co pay. Current policy debates focused on the appropriateness of co pay level to deter any unnecessary demand for care as well as capacity to generate some revenue to finance the scheme. This study examined and classified income quintiles of UCE and UCP members, service utilization rate of UCP, and total revenue generate from co pay. The study also proposed several scenarios for reform in both directions (termination and increase of co pay). The 2003 Health and Welfare Survey (HWS) conducted by the National Statistical Office (NSO) was the dataset used for the analysis. There was a substantial portion of the poorest (29%) and the poor (25%) quintiles among UCP members, and a small portion of the rich (9%) and the richest (4%) quintiles among UCE members. Estimate revenue from co pay was probably negligible. This was 1,073 million Baht in FY2003 or 1.9% of total capitation budget financed by the government. Co pay was advocated to deter unnecessary demand among users, but this study proposed that it might not be necessary for IP as admissions were clinically indicated under global budget plus DRG payment system. However, co pay might be necessary for ambulatory services as contractors were in weaker positions to contain demand. We would recommend that any reform of co pay should over-haul the issuance of UCE and UCP to better targeting as a pre-requisite. Co pay was not a significant resource generation tool to finance UC scheme compared to capitation. Co pay for IP should be terminated to abolish barrier to health services and prevent patients’ welfare loss, there was literally no moral hazard as providers have no incentive to unnecessary admit patients. Finally, co pay should be terminated at HC level in order to advocate use of primary care. In the meantime, research to provide evidence if there was a moral hazard among UC members as well as quantifying the magnitude of moral hazard is needed, prior to major revision of this policy.en_US
dc.identifier.callnoW74 ว711ก 2548en_US
dc.identifier.contactno48ค005en_US
dc.subject.keywordCo-paymenten_US
dc.subject.keywordUniversal Health Coverageen_US
dc.subject.keywordการจ่ายร่วมen_US
dc.subject.keywordหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้าen_US
.custom.citationวิโรจน์ ตั้งเจริญเสถียร, Viroj Tangcharoensathien, วลัยพร พัชรนฤมล, จิตปราณี วาศวิท, ภูษิต ประคองสาย, กัญจนา ติษยาธิคม, Walaiporn Patcharanarumol, Chitpranee Vasavid, Phusit Prakongsai and Kanjana Tisayaticom. "การจ่ายร่วมในระบบหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า : บทวิเคราะห์เชิงนโยบาย." 2548. <a href="http://hdl.handle.net/11228/1354">http://hdl.handle.net/11228/1354</a>.
.custom.total_download394
.custom.downloaded_today0
.custom.downloaded_this_month0
.custom.downloaded_this_year33
.custom.downloaded_fiscal_year6

Fulltext
Icon
Name: hs1197.pdf
Size: 473.1Kb
Format: PDF
 

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record