สถานะสุขภาพและคุณภาพชีวิตของประชากรวัยแรงงานไทย

Abstract

ประชากรวัยแรงงานเป็นกลุ่มประชากรหลักในการสร้างผลผลิต และต้องดูแลกลุ่มประชากรวัยอื่น ๆ ของประเทศ ดังนั้นสถานะสุขภาพของประชากรวัยแรงงานสามารถบ่งบอกถึงสภาวะสุขภาพของประชากรไทยรวมทั้งประเทศ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเชิงพรรณาถึงสถานะสุขภาพและคุณภาพชีวิตของประชากรวัยแรงงานไทย และดูแนวโน้มของสถานะทางสุขภาพเพื่อนำไปสู่การทำนายสถานะสุขภาพในอนาคต โดยวิธีการศึกษาคือ รวบรวม วิเคราะห์ และเรียบเรียงข้อมูลจากแหล่งข้อมูลที่เกี่ยวข้องต่าง ๆ เนื่องจากประเด็นที่จะต้องศึกษามีกว้างขวางมาก จึงได้จำแนกผลการศึกษาออกเป็นบทต่าง ๆ คือ ลักษณะโครงสร้างของประชากรวัยแรงงานไทย, ภาวะสุขภาพของประชาการวัยแรงงานไทยโดยภาพรวม และภาวะสุขภาพที่เกี่ยวเนื่องจากการทำงาน, ภาวะสุขภาพที่เกี่ยวเนื่องกับพฤติกรรมเสี่ยงต่าง ๆ และภาวะสุขภาพสตรีวัยแรงงาน จากการศึกษาในครั้งนี้ได้กำหนดอายุของกลุ่มประชากรวัยแรงงานอยู่ในช่วง 13-59 ปี ที่อยู่ในวัยแรงงานรวม ซึ่งจากข้อมูลพบว่ามีสัดส่วนมากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากรทั้งหมดของประเทศ ส่วนใหญ่ของประชากรวัยแรงงาน (51-56%) ทำงานภาคเกษตรกรรม ที่เหลือทำงานในภาคอุตสาหกรรม (16%) และภาคบริการ (12%) จากข้อมูลการสำรวจพบว่า 85% ของประชากรวัยแรงงานคิดว่าตนเองมีสุขภาพแข็งแรง ปัจจัยที่มีผลต่อภาวะสุขภาพ คือ ปัจจัยเรื่อง อายุ เพศ พฤติกรรม สิ่งแวดล้อม ที่อยู่อาศัย และอาชีพ ตัวอย่างเช่น ปัญหาทางสุขภาพในกลุ่มคนอายุมาก ได้แก่ โรคที่เกี่ยวกับความเสื่อมของระบบอวัยวะต่าง ๆ เช่น โรคหัวใจและหลอดเลือด โรคความดันโลหิตสูงและเบาหวาน เป็นต้น ส่วนปัญหาสุขภาพในกลุ่มคนอายุน้อย ได้แก่ อุบัติเหตุและโรคเอดส์ สภาวะสุขภาพของประชากรวัยแรงงานไทยโดยภาพรวมแล้ว มีแนวโน้มที่ดีขึ้น แต่ในกลุ่มเสี่ยงต่าง ๆ ยังมีปัญหาที่สำคัญต่อสุขภาพมากอยู่ โดยเฉพาะปัญหาที่เกิดจากการทำงาน ซึ่งถือเป็นความจำเป็นเร่งด่วนที่จะต้องดำเนินการแก้ไขและป้องกันต่อไป วิธีการที่สำคัญคือ การพัฒนาระบบบริการอาชีวอนามัยและจะต้องขยายการให้บริการไปให้ครอบคลุมในกลุ่มเสี่ยงมากยิ่งขึ้น รวมทั้งการพัฒนาทางด้านกฎหมาย และการบังคับใช้ การรณรงค์ให้ความรู้แก่ประชากรวัยแรงงาน การศึกษาในครั้งนี้มีข้อจำกัดตรงที่เป็นการศึกษาจากข้อมูลทุติยภูมิ จึงสมควรที่จะต้องมีการศึกษาในรายละเอียดและประเด็นอื่น ๆ ต่อไป