การศึกษาและพัฒนาตัวชี้วัดการมีพฤติกรรมเสี่ยงด้านเพศสัมพันธ์ในนักเรียนมัธยมปลายและอาชีวศึกษา จังหวัดนครราชสีมา

Abstract

การศึกษาและพัฒนาตัวชี้วัดการมีพฤติกรรมเสี่ยงด้านเพศสัมพันธ์ในกลุ่มนักเรียนมัธยมปลายและอาชีวศึกษา จ. นครราชสีมา การศึกษาในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นการพัฒนารูปแบบในการหาตัวชี้วัด การมี พฤติกรรมเสี่ยงด้านเพศสัมพันธ์ในกลุ่มนักเรียนมัธยมปลายและอาชีวศึกษา จังหวัดนครราชสีมา โดยใช้วิธีการทบทวนการศึกษาที่ผ่านมา ร่วมกับเชิญผู้เชี่ยวชาญมาร่วมประชุมระดมสมองเพื่อกำหนดตัวแปรหรือตัวชี้วัดที่จะดำเนินการศึกษา จากนั้น แบ่งการศึกษาออกเป็น 2 ส่วน คือ (1) การศึกษาในกลุ่มนักเรียนมัธยมและนักเรียนอาชีวะโดยวิธีเพื่อหาปัจจัยที่ความสัมพันธ์ ความไว และ มีค่าพยากรณ์บวกต่อการมีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศสัมพันธ์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา 1,314 คน แบ่งเป็นนักเรียนมัธยมในเขตเมือง 232 คน มัธยมเขตต่างอำเภอ 809 คน และ วิทยาลัยอาชีวศึกษา 273 คน คิดเป็นนักเรียนชาย 683 คน และ นักเรียนหญิง 631 คน เลือกตัวอย่างโดยวิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน การเก็บข้อมูลจะใช้แบบสอบถามที่นักเรียนเป็นผู้ตอบเองและเป็นความลับ และการศึกษาในส่วนที่ (2) เป็นการสัมภาษณ์ผู้บริหารสถานศึกษาจำนวน 12 แห่ง เพื่อประเมินความสนใจ ความเป็นไปได้ ความเหมาะสม และข้อเสนอแนะต่อการนำตัวชี้วัดไปใช้ โดยไม่มีการระบุชื่อสถานศึกษาที่ทำการเก็บข้อมูล ผลการศึกษา พบว่า นักเรียนอาชีวะชายเคยมีเพศสัมพันธ์แล้วร้อยละ 46.7 ส่วนนักเรียนมัธยมทั้งเขตเมืองและต่างอำเภอตอบว่าเคยมีเพศสัมพันธ์แล้วประมาณหนึ่งในห้า ในขณะที่นักเรียนหญิงที่ตอบว่าเคยมีเพศสัมพันธ์แล้วคิดเป็นร้อยละ 10.5 , 2.9 และ 3 ในกลุ่มนักเรียนอาชีวะ มัธยม เขตเมือง และเขตต่างอำเภอ ตามลำดับ สำหรับตัวแปรหรือปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ กับการมีพฤติกรรมทางเพศสัมพันธ์ของนักเรียนชายคือ การดื่มสุรา การไม่ได้พักอาศัยกับบิดามารดา รายได้ อายุ และ ทัศนคติที่ไม่ถูกต้องว่าการมีเพศสัมพันธ์กับเพื่อนหญิงไม่เสี่ยงต่อการติดเอดส์ และจากการเปรียบเทียบผลการศึกษาครั้งนี้กับการศึกษาที่ผ่านมา พบว่าแนวโน้มของการเพศสัมพันธ์ของนักเรียนชายกับแฟน-เพื่อนหญิงก็เพิ่มสูงขึ้น ในขณะที่สัดส่วนของการใส่ถุงยางอนามัยเพื่อป้องกันการติดเชื้อจากการมีเพศสัมพันธ์กับแฟน-เพื่อนหญิงก็อยู่ในเกณฑ์ที่ต่ำ สำหรับปัจจัยที่พบว่ามีค่าความไว และค่าพยากรณ์บวกต่อพฤติกรรมการมีเพศสัมพันธ์ ในระดับที่สูงคือ ปัจจัยเรื่อง การดื่มสุรา ที่พักขณะเรียน กลุ่มนักเรียนอาชีวะ ทัศนคติ และ รายได้ ผลจากการสัมภาษณ์ผู้บริหารสถานศึกษา พบว่ามีบางส่วนเท่านั้นที่มองว่าพฤติกรรมเสี่ยงด้านเพศสัมพันธ์ของนักเรียนเป็นปัญหาที่สำคัญ ทั้งนี้ เพราะสถานศึกษาส่วนใหญ่จะเน้นแก้ปัญหาเรื่องยาเสพติด เรื่องการเรียน เป็นหลัก ในขณะเดียวกันสถานศึกษาแต่ละแห่งก็มิได้มีการเก็บข้อมูล การวิเคราะห์หรือนำเสนอข้อมูลเรื่องดังกล่าวอย่างเป็นระบบ ทำให้ข้อมูลขนาดปัญหาน่าจะต่ำกว่าความเป็นจริง ผู้บริหารส่วนใหญ่ให้ข้อคิดเห็นว่าปัญหานักเรียนมีพฤติกรรมเสี่ยงด้านเพศสัมพันธ์ เกิดจากหลายเหตุปัจจัย เช่น การอยู่หอพัก การไม่ได้รับการเอาใจใส่จากครอบครัว และการมีแหล่งมั่วสุ่มอยู่มาก ทำให้การดูแลเป็นไปได้ไม่ทั่วถึง ในส่วนของตัวชี้วัดด้านพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศสัมพันธ์ที่จะใช้ในสถานศึกษาส่วนใหญ่คิดว่าเป็นสิ่งที่ดี สนับสนุนให้มีการจัดทำ แต่มีปัญหาติดขัดเรื่องการวัดและผู้ที่จะรับผิดชอบดำเนินการเก็บข้อมูล โดยไม่อยากให้ทางสถานศึกษาเป็นผู้จัดเก็บเอง เมื่อนำผลการสำรวจข้อมูลในกลุ่มนักเรียนไปรับฟังข้อคิดเห็น ผู้บริหารก็คิดว่าข้อมูลที่สำรวจได้ในการศึกษาครั้งนี้ใกล้เคียงกับที่คิดไว้ แต่ปัญหาดังกล่าวยังไม่เคยถูกหยิบยกขึ้นมาพูดคุยหรือวางแนวทางในการแก้ปัญหาอย่างเป็นระบบ ข้อเสนอแนะจากการศึกษาในครั้งนี้ ได้แก่ 1) การนำเสนอผลการศึกษาให้ผู้บริหาร อาจารย์ และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องรับรู้ เพื่อให้เกิดความตระหนัก พร้อมทั้งร่วมกันพิจารณาแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เพื่อหาแนวทางในการลดปัญหาดังกล่าวลง 2) สำหรับกลุ่มที่ควรเน้นให้มีกิจกรรมเพื่อลดปัญหาพฤติกรรมเสี่ยงด้านเพศสัมพันธ์ที่สำคัญ คือ นักเรียนอาชีวศึกษา ขณะเดียวกันในกลุ่มนักเรียนมัธยมทั้งเขตเมืองและต่างอำเภอก็ควรมีกิจกรรมในการลดปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญคือ การดื่มสุรา การมีทัศนคติไม่ถูกต้องว่าการมีเพศสัมพันธ์กับเพื่อนหญิงไม่เสี่ยงต่อการติดเอดส์ 3) ในส่วนของการนำตัวชี้วัดไปใช้ จะต้องมีกระบวนการพัฒนากลวิธีในการจัดเก็บ ระบบข้อมูลที่เกี่ยวข้องในแต่ละสถานศึกษา การระดมการมีส่วนร่วมจากทุกฝ่ายและทุกระดับที่เกี่ยวข้อง พร้อมทั้งดำเนินการประเมินผลตัวชี้วัดดังกล่าว ตลอดจนหากลวิธีที่จะนำผลที่ได้ไปใช้เป็นแนวทางจัดทำแผนงานหรือโครงการที่เหมาะสมสำหรับสถานศึกษาแต่ละแห่ง ต่อไป