การประเมินสถานการณ์ด้านนโยบายการป้องกันและควบคุมโรคเพื่อจัดตั้งศูนย์ควบคุมโรคติดต่อประจำภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาทางวิชาการ มีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างคำแนะนำเกี่ยวกับการดำเนินงาน (Operationalisation) ขององค์กรทางด้านสุขภาพในระดับภูมิภาค ซึ่งรวมไปถึงภูมิภาคอาเซียนด้วย ความคิดริเริ่มนี้เป็นความพยายามที่จะช่วยสนับสนุนการทำงานกันเป็นหมู่คณะ ซึ่งมีความสำคัญต่อการอยู่รอด ระเบียบวิธีที่ใช้ในการศึกษาวิจัย คือ การสังเคราะห์บทเรียนและประสบการณ์ในการดำเนินงานขององค์กรความร่วมมือทางด้านสุขภาพในระดับภูมิภาคที่มีอยู่แล้วหรือเคยจัดตั้งจากทั่วโลก โดยใช้ข้อมูลเชิงคุณภาพ เช่น ข้อมูลจากการทบทวนวรรณกรรมแบบขอบเขต (Scoping review) และประสบการณ์จากการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญจากองค์กรด้านสุขภาพระดับภูมิภาคทั่วโลก ผลจากการศึกษา พบว่า มีปัจจัยมากมายที่สามารถช่วยสนับสนุนการดำเนินงานของศูนย์ความร่วมมือทางด้านสาธารณสุขในระดับภูมิภาค แต่หลักๆ คือ การมีธรรมาภิบาลที่เข้มแข็ง การบริหารจัดการที่มีประสิทธิภาพและการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย รวมถึงการสร้างความร่วมมือจากภายนอกองค์กร เป็นต้น การจะมีศูนย์ความร่วมมือควบคุมโรคติดต่อระดับภูมิภาคที่มีประสิทธิภาพได้ จะต้องอาศัยความเข้าใจและเห็นประโยชน์ร่วมกัน ความเชื่อใจในการแบ่งปันข้อมูลและทำงานร่วมกันระหว่างประเทศสมาชิก เพื่อก่อให้เกิดการบูรณาการทุกประเทศสมาชิกภายในองค์กร ส่งเสริมความรู้สึกการเป็นเจ้าของร่วม เพิ่มขีดความสามารถของแรงงานผ่านการฝึกอบรม การแลกเปลี่ยนความรู้และการสื่อสารที่ชัดเจน ปัจจัยเสี่ยงที่ต้องคำนึงสำหรับการบริหารงานขององค์กรความร่วมมือระดับภูมิภาค คือ ความอ่อนไหวทางการเมืองในแต่ละพื้นที่ สามารถก่อให้เกิดความซับซ้อนในเรื่องต่างๆ เช่น การแบ่งปันข้อมูลและการดำเนินโครงการทางสาธารณสุขที่ต้องอาศัยการทำงานข้ามพรมแดน ดังนั้น การดำเนินงานของศูนย์ความร่วมมือดังกล่าวจึงควรจะให้ความสำคัญกับการสนับสนุนและทำงานร่วมกันกับองค์กรในระดับท้องถิ่น มากกว่าการเข้าไปกำกับแทรกแซงเพื่อเป็นผู้ไปกำหนดกฎเกณฑ์ต่างๆ ให้กับประเทศสมาชิก การเพิ่มขีดความสามารถและสนับสนุนการถ่ายทอดความรู้ทั้งภายในและระหว่างประเทศ และเพิ่มประสิทธิผลขององค์กร สิ่งเหล่านี้จะช่วยทำให้เกิดวัฏจักร โดยที่ความสำเร็จจะเป็นตัวสร้างภาพลักษณ์และความมั่นใจให้กับองค์กร ซึ่งจะช่วยดึงดูดผู้สนับสนุนอื่นๆ ให้มีแนวโน้มที่จะเข้ามาลงทุนทางการเงินกับองค์กรมากขึ้น ซึ่งปัจจัยทางการเงินนี้ถือว่ามีความสำคัญมากกับความยั่งยืนของการบริหารและการดำเนินงานขององค์กร