การประเมินผลระบบการดูแลเด็กและเยาวชนสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนแห่งหนึ่งในประเทศไทย

Abstract

การประเมินผลการพัฒนาระบบการดูแลเด็กและเยาวชนสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนแห่งหนึ่งในประเทศไทยครั้งนี้ เป็นขั้นตอนสุดท้ายของกระบวนการวิจัยเชิงปฏิบัติการ ซึ่งมีเป้าหมายเพื่อประเมินกระบวนการพัฒนาระบบการดูแลเด็กและเยาวชนรวมทั้งการเรียนรู้กระบวนการพัฒนาระบบและกระบวนการปฏิบัติงานของบุคลากร ซึ่งเป็นการศึกษาระยะยาวร่วมกับการศึกษาภาคตัดขวางโดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยทั้งเชิงปริมาณและคุณภาพ การประเมินผลโครงการใช้การประเมินด้วยเทคนิค Auto-Evaluation และประเมินผลภาพรวมการพัฒนาระบบการดูและเด็กและเยาวชนโดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ โดยในการประเมินใช้กรอบแนวความคิดการประเมินตามทฤษฏีระบบ มีปัจจัยนำเข้าได้แก่ โครงสร้างองค์กร นโยบายและงบประมาณ บุคลากรผู้ดูแล เด็กและเยาวชน และสภาพแวดล้อม ผ่านกระบวนการการมีส่วนร่วมในการพัฒนาระบบการดูแลเด็กและเยาวชน ก่อให้เกิดผลลัพธ์ในประสิทธิผลของกระบวนการดูแลเด็กและเยาวชน เด็กได้รับการดูแลอย่างสมศักดิ์ศรี เกิดการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของเด็กและเยาวชน มีศรัทธาในตนเอง รู้สึกมีคุณค่ามีความภาคภูมิใจในตนเอง และเกิดการยอมรับของครอบครัวและชุมชน ผลการวิจัยโดยสรุปมี ดังนี้ เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ลงตัวในโครงการสร้างองค์กร มีนโยบายชัดเจนในการปฏิบัติงานบุคลากรในองค์กร มีแรงใจในการทำงานให้บรรลุเป้าหมาย มีสัมพันธภาพที่ดีต่อกัน มีทัศนะต่อเด็กและเยาวชนในทางที่ดีมากขึ้น สิ่งแวดล้อมมีความสะอาด เป็นระเบียบ สวยงาม ก่อให้เกิดสุขภาพจิตที่ดีทั้งเด็กและเยาวชน และบุคลากรผู้ดูแลร่วมคิดร่วมทำให้เกิดผลสำเร็จในการพัฒนา เกิดการยอมรับ และกล้าเผชิญของผู้บริหาร ความร่วมมือกันระหว่างผู้บริหารและบุคลากรในองค์กร สัมพันธภาพที่แน่นแฟ้นของบุคลากรในองค์กร และการยึดมั่นในอุดมการณ์และเป้าหมายในการพัฒนา การพัฒนาจาก”รากหญ้า” สู่ “นโยบาย” เป็นผลจากการมีการปฏิรูประบบราชการทำให้องค์กรมีระบบการบริหารงานที่ชัดเจนมากยิ่งขึ้น มีการประสานงานเพื่อการพัฒนาระหว่างกรมสุขภาพจิต และกรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน มีการนำจุดเด่นของผลการศึกษาวิจัยไปนำเสนอในกรมและกระทรวง เพื่อให้เกิดโอกาสในการพัฒนามากยิ่งขึ้น รวมถึงการที่บุคลากรมีความตั้งใจจริงและมีความกระตือรือร้นในการพัฒนา องค์ประกอบสำคัญที่ช่วยให้เกิดการพัฒนาระบบการดูแลเด็กและยาวชนในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและยาวชนครั้งนี้ คือการประสานความร่วมมือกันระหว่างนักวิจัยและผู้มีส่วนได้เสียในองค์กรการแก้ไขปัญหาจะต้องลงมือปฏิบัติตามแผนการประเมินผลการปฏิบัติและปรับเปลี่ยนแผนการสรุปผลการปฏิบัติการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน