ความแตกต่างของการตายในผู้สูงอายุไทยตามลักษณะประชากร เศรษฐกิจสังคม และสถานะสุขภาพ

Abstract

การศึกษาตรวจสอบความแตกต่างของการตายของผู้สูงอายุไทยอายุ 60 ปีขึ้นไป ตามลักษณะประชากร เศรษฐกิจ สังคม และสุขภาพ ในช่วง พ.ศ. 2547-2549 จากข้อมูล 2 แหล่งที่เชื่อมโยงกัน ได้แก่ ข้อมูลผลการสำรวจสภาวะสุขภาพอนามัยของประชาชนไทยโดยการตรวจร่างกายครั้งที่ 3 พ.ศ. 2546-2547 ซึ่งเชื่อมโยงกับข้อมูลการตายจากทะเบียนราษฎร พ.ศ. 2547-2549 ตัวชี้วัดสถานะทางประชากร เศรษฐกิจสังคม และสุขภาพที่ใช้ คือ เขตที่อยู่อาศัย ภาคของประเทศ สถานภาพสมรส การศึกษา รายได้ของครัวเรือน ภาวะพึ่งพาในกิจวัตรประจำวัน ภาวะพึ่งพาในการทำกิจกรรมในบ้าน และปัจจัยเสี่ยงการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือด และเปรียบเทียบความแตกต่างของการตายตามตัวชี้วัดต่างๆ ด้วย "อัตราส่วนการตายปรับฐาน" แยกระหว่างชายกับหญิง ผลการศึกษาแสดงความแตกต่างของการตายตามตัวชี้วัดสถานะทางประชากร เศรษฐกิจสังคม และสุขภาพ ยกเว้นเขตที่อยู่อาศัย ผู้สูงอายุชายและหญิงที่อาศัยอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคเหนือมีอัตราการตายสูงกว่าผู้ที่อาศัยอยู่ในภาคกลาง ในขณะที่ผู้ที่อยู่ในภาคใต้และกรุงเทพฯ มีการตายต่ำกว่า ยกเว้นผู้สูงอายุหญิงที่อยู่ในกรุงเทพฯ การตายสูงกว่าผู้ที่อยู่ในภาคกลาง นอกจากนี้การตายของผู้สูงอายุที่มีสถานภาพสมรสคู่ หม้าย หย่า แยก สูงกว่าผู้ที่อยู่เป็นโสด. ผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพา หรือมีปัจจัยเสี่ยงการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือด มีการตายที่สูงกว่าผู้ที่ไม่มีภาวะพึ่งพาและไม่มีปัจจัยเสี่ยงการเกิดโรคหัวใจ ความแตกต่างของการตายที่พบเหล่านี้สะท้อนให้เห็นว่ายังมีความไม่เท่าเทียมกันระหว่างประชากรกลุ่มต่างๆ ในประเทศไทย