การรักษาผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์ด้วยยาต้านเอชไอวี ณ โรงพยาบาลสมเด็จพระบรมราชินีนาถ ณ อำเภอนาทวี จังหวัดสงขลา

Abstract

การรักษาผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์ด้วยยาต้านเอซไอวีที่ใช้ยาหลายขนานร่วมกัน ได้รับการพิสูจน์ว่า เป็นการรักษาที่ช่วยลดอัตราป่วยและอัตราตายของผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วย ขณะที่ระบบการดูแลรักษาผู้ป่วยอย่างต่อเนื่องก็มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน การประเมินผลการรักษาผู้ป่วยเพื่อพัฒนาระบบการดูแลผู้ป่วยให้มีคุณภาพและประสิทธิภาพเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง การศึกษาครั้งนี้มีจุดประสงค์ประเมินผลการรักษาผู้ป่วยติดเชื้อเอชไอวีด้วยยาต้านไวรัส โดยอาศัยค่า CD4 และน้ำหนักตัวของผู้ป่วยก่อนและหลังให้ยา การติดเชื้อโรคฉวยโอกาสช่วงการรักษา ผลข้างเคียงของยา และความร่วมมือในการรักษา ได้ทำการรวบรวมข้อมูลผู้ป่วยติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์ที่มารับการรักษาที่โรงพยาบาลสมเด็จพระบรมราชินีนาถ ณ อำเภอนาทวี จังหวัดสงขลา ในช่วงเดือนมกราคม พ.ศ. 2546 ถึง เมษายน พ.ศ. 2551 โดยผู้ป่วยทั้งหมดไม่เคยได้รับยาต้านไวรัสมาก่อน การเปรียบเทียบความแตกต่างก่อนและหลังการรักษาของน้ำหนักตัวและค่า CD4 นั้น ใช้การทดสอบ Wilcoxon signed-rank ผู้ป่วยติดเชื้อได้รับยา 46 คน มีข้อมูลเพียงพอในการวิเคราะห์ 42 คน เป็นชาย 23 คน หญิง 19 คน เป็นผู้ป่วยเอดส์เต็มขั้น 17 คน ผู้ติดเชื้อเอชไอวีมีอาการ 16 คน และผู้ติดเชื้อเอชไอวีไม่มีอาการ 9 คน ผู้ป่วยทั้ง 3 กลุ่มมีจำนวน CD4 หลังรักษา 6 เดือนเพิ่มขึ้นจากก่อนได้รับการรักษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ผู้ป่วย 10 รายเกิดผลข้างเคียงจากยาคือ เกิดผื่น 8 ราย แก้มตอบ 1 ราย, และระดับเอนชัยม์เอสจีพีทีสูงขึ้น 1 ราย ไม่มีผู้ป่วยเกิดการติดเชื้อฉวยโอกาสหลังได้รับยาอย่างน้อย 6 เดือน จนถึงวันที่สิ้นสุดการศึกษา ผู้ป่วยมารับยาสม่ำเสมอจำนวน 39 ราย สรุปว่าการรักษาผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์ด้วยยาต้านเอชไอวีชุด GPO-VIR ในบริบทโรงพยาบาลชุมชนขนาดกลาง ได้ผลการรักษาที่น่าพอใจ ทั้งนี้ปัจจัยสำคัญน่าจะเป็นผลจากระบบการดูแลที่มีประสิทธิภาพ ให้ผู้ป่วยได้รับยาสม่ำเสมอ และมีการติดตามการรักษาอย่างต่อเนื่อง