การสังเคราะห์แนวทางการพัฒนาระบบบริการสุขภาพฉุกเฉินจากแนวคิดของพยาบาลประจำห้องฉุกเฉิน และผู้ปฏิบัติงานกู้ภัยและกู้ชีพ

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อระดมความคิดเห็นในด้านต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับงานเวชศาสตร์ฉุกเฉินจากผู้ปฏิบัติงานกู้ภัยและกู้ชีพ และเพื่อนำเสนอแนวทางการปฏิรูประบบการดูแลผู้ป่วยฉุกเฉินที่เหมาะสมสำหรับประเทศไทยในอนาคต ดำเนินงานโดยการประชุมระดมความคิดเห็นจากผู้ปฏิบัติงานกู้ภัยและกู้ชีพ ผู้ที่มีประสบการณ์สูง และนำมาสังเคราะห์เป็นแนวทางในการปฏิรูประบบการดูแลผู้ป่วยฉุกเฉิน จากการประชุมระดมความคิดเห็น ได้ข้อสรุปดังนี้ 1. การดูแลผู้ป่วยฉุกเฉินก่อนโรงพยาบาลเป็นสิ่งที่จำเป็นและชุมชนมีความต้องการ 2. การจัดตั้งระบบการดูแลผู้ป่วยฉุกเฉินก่อนโรงพยาบาลเองโดยชุมชน ถือได้ว่าเป็นภูมิปัญญาชาวบ้านอย่างหนึ่งที่ควรสนับสนุนต่อไปให้เข้มแข็งยิ่งขึ้น 3. การจัดตั้งในชุมชนเมืองและชนบทมีรูปแบบที่แตกต่างกัน 4. ส่วนปกครองท้องถิ่นต้องรับผิดชอบในการจัดตั้งหน่วยปฏิบัติการฉุกเฉินนอกโรงพยาบาล 5. หน่วยฉุกเฉินชุมชนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหางบประมาณในการดำเนินงาน 6. โรงพยาบาลต้องมีบทบาทในการฝึกอบรมทั้งการฝึกอบรมบุคลากรใหม่และฝึกอบรมต่อเนื่อง สนับสนุนเครื่องมือการแพทย์ เทคโนโลยี และวิชาการใหม่ๆ ให้กับหน่วย เป็นศูนย์กลางประสานงานหน่วยงานต่างๆ ในพื้นที่ เป็นพี่เลี้ยงให้กับหน่วยฉุกเฉิน 7. หน่วยฉุกเฉินไม่มีความต้องการในการจัดรูปแบบการควบคุมทางการแพทย์ (medical direction) 8. ให้มีการออกกฎหมายรองรับการปฏิบัติงานให้ถูกต้องและมีการออกใบรับรองเมื่อผ่านการอบรมตามหลักสูตรที่โรงพยาบาลกำหนด ซึ่งใบรับรองอายมีอายุ เพื่อให้มีการอบรมทบทวนวิชาการอย่างต่อเนื่อง 9. จัดตั้งกลุ่มกู้ภัยกู้ชีพระดับจังหวัดและระดับประเทศ เพื่อให้เป็นกลุ่มภาคีสุขภาพภาคประชาชนกลุ่มหนึ่งที่จะมีบทบาทสูงในการพัฒนาระบบบริการฉุกเฉินต่อไปในอนาคต 10. มีสวัสดิการและความปลอดภัยของผู้ปฏิบัติงาน ในส่วนของข้อเสนอแนะสำหรับสังคมไทย มีดังนี้ 1. มีระบบการแจ้งเหตุที่ง่าย หมายเลขโทรศัพท์เดียวทั่วประเทศ แจ้งเหตุได้ตลอด 24 ชั่วโมง 2. มีการจัดตั้งหน่วยที่ทำหน้าที่ให้การรักษาพยาบาล ณ จุดเกิดเหตุ อย่างเป็นระบบและทั่วถึงทั้งประเทศ 3. การรักษาก่อนถึงโรงพยาบาลโดยภาคเอกชน จะต้องได้รับการควบคุมทางการแพทย์ ทั้งโดยตรงและทางอ้อม 4. โรงพยาบาลควรมีการจัดตั้งหน่วยฉุกเฉินเพื่อปฏิบัติงานสนับสนุนหน่วยฉุกเฉินในกรณีจำเป็น ไม่ควรทำหน้าที่ primary ambulance แทนหน่วยชุมชน 5. ต้องมีกฎหมายกำหนดให้การดำเนินงานเป็นไปตามเป้าหมายอย่างทั่วถึง 6. หน่วยฉุกเฉินชุมชนต้องมีบทบาทในการดำเนินการป้องกันการบาดเจ็บและสร้างเสริมความปลอดภัยในชุมชน