บทวิพากษ์ลีโอนาโด ดา วินชี ของเคอร์ต ไอสส์เลอร์

Abstract

บทความนี้แปลและเรียบเรียงจากบทที่ 19 "A Critique of Kurt Eisslerus Leonardo da Vincie" ในหนังสือ Art as Therapy: Collected Papers ของ Edith Kramer พิมพ์โดยสำนักพิมพ์ Athenaeum, Gateshead, Tyne and Wear, Great Britain ใน พ.ศ. 2553 หน้า 246-261 อีดิธ เฅรเมอร์ ศึกษาข้อวิพากษ์วิจารณ์แนวคิดที่โต้แย้งระหว่างงานเขียนของ เคอร์ต ไอสส์เลอร์ (พ.ศ. 2504) กับงานเขียนของ ซิกมันด์ ฟรอยด์, ซึ่งทั้งคู่ได้วิจารณ์ ลีโอนาโด ดา วินชี อาศัยข้อมูลเชิงประวัติศาสตร์ โดยใช้ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ค้นหาสาเหตุและปัจจัยต่างๆ ของด้านการเป็นอัจฉริยะบุคคลในการสร้างสรรค์และความสำเร็จในการทำงาน รวมถึงผลลัพธ์ที่เกิดจากโครงสร้างจิตไร้สำนึกที่ซับซ้อนเชื่อมโยงกับการสกัดกั้นความทุกข์ทรมานและความขัดแย้งในจิตใจ จนกระทั่งสามารถใช้พลังมหาศาลสร้างแนวป้องกันทางจิตใจให้ทำงานและใช้ชีวิตอย่างประสบความสำเร็จได้ของศิลปินที่เป็นอัจฉริยะ ซึ่งแตกต่างจากศิลปินที่ไม่ใช่อัจฉริยะและบุคคลทั่วไป แม้ว่าจิตอัจฉริยะของลีโอนาโดเป็นแบบพลังการสร้างสรรค์ที่อาจเป็นประโยชน์ต่อมนุษยชาติในด้านการบำบัด เฅรเมอร์ยังได้ให้โครงสร้างความคิดที่ว่าอัตตาอ่อนแอของคนทั่วไปก็สามารถสร้างพลังในการสร้างสรรค์และบำบัดตนเองได้โดยการสร้างสมดุลระหว่างความขัดแย้งในจิตใจกับอัตตาคุณธรรม