วิธีการกำหนดราคายาสำหรับการจ่ายเงินคืน

Abstract

มาตรการกำหนดราคาซึ่งมีประสิทธิภาพหลายวิธี ที่รัฐบาลไทยควรเลือกใช้เพื่อแก้ปัญหางบประมาณที่จ่ายในการคืนเงินค่ายา การวิจัยนี้ต้องการเปรียบเทียบมูลค่าการประหยัดงบประมาณของรัฐบาลเมื่อใช้มาตรการต่างๆในการกำหนดราคาคืนเงินค่ายา การวิจัยทำในรูปแบบเชิงปริมาณและสร้างแบบจำลองเพื่อทำนายงบประมาณที่ประหยัดได้ ยาที่ใช้เป็นตัวอย่างคือ ยาในกลุ่ม HMG-CoA reductase inhibitor (statins) แบ่งยาออกเป็น 3 กลุ่ม และชื่อยาที่ใช้เป็นตัวอย่างแสดงในวงเล็บ คือ 1) ยาใหม่ที่ให้ผลการรักษาดีขึ้น (Rosuvastatin), 2) ยาใหม่ที่มีการปรับปรุงเชิงเทคนิค (Amlodipine+Atorvastatin), 3) ยาใหม่ที่มียาชื่อสามัญแล้ว (Atorvastatin). มาตรการกำหนดราคายาที่ใช้ในการวิจัยนี้คือ 1) Price Volume Agreement, 2) Value Based Pricing, 3) Maximum Allowable cost, และ 4) Reference pricing. ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า เมื่อมุ่งถึงการประหยัดงบประมาณ 1) กลุ่มยาใหม่ที่ให้ผลการรักษาดีขึ้น มาตรการ Reference pricing ดีกว่า Price Volume Agreement 2) กลุ่มยาใหม่ที่มีการปรับปรุงเชิงเทคนิค มาตรการ Value Based Pricing Value Based Pricing ดีกว่า Price Volume Agreement 3) กลุ่มยาใหม่ที่มียาชื่อสามัญแล้ว มาตรการ Reference pricing ดีกว่า Maximum Allowable Cost ซึ่งการที่แต่ละมาตรการจะก่อให้เกิดการประหยัดงบประมาณได้ต่างกันอย่างไรนั้น ขึ้นกับปัจจัยหลายประการเช่นอัตราการใช้ยาที่สมเหตุสมผล จำนวนของยาที่มีในตลาด ราคายาที่ขาย และการมียาที่ผลิตในประเทศ รัฐบาลควรเลือกมาตรการกำหนดราคาให้เหมาะสมกับยา เพื่อให้เกิดการประหยัดสูงสุด