ผลของการพัฒนาคุณภาพการดูแลผู้ป่วยติดสุราที่โรงพยาบาลพิมาย

Abstract

การวิจัยเชิงปฏิบัติการครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลของการพัฒนาคุณภาพการดูแลผู้ป่วยติดสุราในโรงพยาบาลพิมาย และเพื่อพัฒนาแนวทางปฏิบัติในการดูแลผู้ป่วยติดสุรา กลุ่มตัวอย่างกลุ่มที่ 1 เพื่อศึกษาผลของการพัฒนาคุณภาพการดูแลผู้ป่วยติดสุราในระยะถอนพิษ 808 คน โดยศึกษาและเปรียบเทียบผลลัพธ์ของการดูแลผู้ป่วยติดสุรา ที่เข้ารับการรักษาในระยะถอนสุรา ณ หอผู้ป่วยชายของโรงพยาบาลพิมาย อำเภอพิมาย จังหวันครราชสีมา แยกตามระยะเวลา เป็นระยะเริ่มต้นพัฒนา (1 ต.ค. 2547 - 30 ก.ย. 2548) 261 คน, ระยะการพัฒนา( 1 ต.ค. 2548-30 ก.ย. 2549) 306 คน, และระยะสิ้นสุดการพัฒนา ( 1 ตค. 2549-31 ก.ค. 2550) 241 คน. ผู้ป่วยกลุ่มที่ 2 ได้จากการเลือกแบบเจาะจง 35 คน เป็นผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาในระยะถอนสุรา และระยะบำบัดฟื้นฟูในแผนกผู้ป่วยในชาย และเข้ารับการบำบัดต่อเนื่องในคลินิกเลิกสุราโรงพยาบาลพิมาย ตั้งแต่วันที่ 1 ก.พ. 2549-31 ก.ค. 2550 เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ แบบประเมินภาวะสุขภาพของผู้ป่วยแรกรับ, แบบทดสอบเพื่อวินิจฉัยการติดสุรา, แบบประเมินอาการถอนสุรา (alcohol withdrawal scale : AWS), แนวทางการให้ยาตามแบบประเมินอาการถอนสุรา โรงพยาบาลพิมาย, แบบบันทึกข้อมูลการดูแลผู้ป่วยติดสุราในระยะถอน, แนวทางการให้คำปรึกษาแบบย่อ, และแนวทางบำบัดผู้ติดสุราตามแนวทางจิราสา การตรวจสอบคุณภาพของเครื่องมือ และตรวจสอบความใช้ได้ของเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญ และตรวจสอบค่าความเชื่อมั่นของเครื่องมือโดยวิธีหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟ่าครอนบาฆ สถิติที่ใช้ทดสอบสมมติฐาน คือ One way anova วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป SPSS/PC+ เพื่อแจกแจงค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน; วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและเปรียบเทียบพหุคูณด้วยวิธีของ เชฟเฟ่ การศึกษาพบว่าค่าเฉลี่ยของอัตราการเกิดอาการถอนพิษสุราในระดับรุนแรง ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 จากการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของอัตราการเกิดอาการถอนสุราระดับรุนแรงในระยะเริ่มต้นพัฒนากับในระยะหลังการพัฒนา ส่วนค่าเฉลี่ยระยะวันที่รักษาตัวในโรงพยาบาล วิเคราะห์เปรียบเทียบทั้ง 3 ระยะ พบว่าไม่มีความแตกต่างโดยนัยทางสถิติที่ระดับ 0-01 สำหรับผลลัพธ์ของการพัฒนาในระยะบำบัดฟื้นฟู พบว่าผู้ป่วยติดสุราเข้ารับการบำบัดครบตามแผนร้อยละ 42.86, บำบัดไม่ครบ ร้อยละ 45.71, ยังอยู่ในการบำบัด ร้อยละ 11.49 ในจำนวนผู้เข้ารับการบำบัดทั้งหมด 35 คน มีผู้ป่วยสามารถเลิกดื่มสุราได้เกิน 3 เดือน ร้อยละ 37.14, ได้เกิน ๖ เดือน ร้อยละ 34.29, และเกิน 1 ปี ร้อยละ 8.57 จากการศึกษาสรุปได้ว่า การพัฒนาทำให้คุณภาพของการดูแลรักษาผู้ติดสุราแบบผู้ป่วยในของโรงพยาบาลพิมายดีขึ้น และมีผลทำให้ผู้ป่วยบางส่วนเลิกดื่มสุราได้ นอกจากนี้ยังพบโอกาสพัฒนาอื่นๆ อีก เช่น การใช้แนวทางการรักษาแบบร่วม, การเพิ่มทักษะด้านการให้คำปรึกษาแก่บุคลากรทางการแพทย์, การดูแลต่อเนื่องในสถานบริการระดับปฐมภูมิ และการมีส่วนร่วมของชุมชน