ปัจจัยที่สัมพันธ์กับความล้มเหลวของการใช้ยา Streptokinase ในการรักษาผู้ป่วย STEMI: การศึกษาแบบย้อนหลัง

Abstract

โรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันชนิด ST Elevated Myocardial Infarction (STEMI) เป็นภาวะที่เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตซึ่งต้องการการรักษาเร่งด่วน การรักษานี้รวมถึงการให้ยาละลายลิ่มเลือด เช่น ยา Streptokinase การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจลักษณะของผู้ป่วย STEMI ที่สัมพันธ์กับความล้มเหลวของการรักษาด้วยยา Streptokinase โดยศึกษาแบบย้อนหลังในผู้ป่วย STEMI ที่มารับการรักษาที่โรงพยาบาลสุราษฎร์ธานีตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2554 ถึง 30 มิถุนายน พ.ศ. 2556 ความล้มเหลวของการรักษาผู้ป่วย STEMI ด้วยยา Streptokinase นิยามจากการมี ST resolution (STR) น้อยกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ ร่วมกับการคงอยู่ของอาการเจ็บแน่นหน้าอกของผู้ป่วยมากกว่า 90 นาทีหลังจากได้รับยา มีการเก็บรวบรวมข้อมูลอายุ, เพศ, door-to-needle time, ตำแหน่งหัวใจขาดเลือด, ประวัติสูบบุหรี่, Killip classification, และโรคประจำตัว เช่น ความดันโลหิตสูงและหาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรต่างๆ กับความล้มเหลวของการรักษาผู้ป่วยรวมถึงเกณฑ์ที่ใช้วินิจฉัยความล้มเหลวจากการใช้ยาแต่ละข้อ ด้วยแบบจำลอง Multiple logistic regression ที่ระดับนัยสำคัญแอลฟ่าเท่ากับ 0.05 ผลการศึกษา มีผู้ป่วย STEMI จำนวนทั้งสิ้น 93 คนอายุเฉลี่ยเท่ากับ 58 ปี ปัจจัยที่มีผลต่อการมี STR <50% หลังจาก 90 นาที ได้แก่ การมีโรคความดันโลหิตสูง (OR 2.913, 95%CI: 1.014, 8.369), ผู้ป่วยมี Killip class >1 (OR 3.057, 95%CI: 1.053, 8.878) และการมีตำแหน่งหัวใจขาดเลือดที่ anterior wall (OR 7.018, 95%CI: 2.219, 22.199) การคงอยู่ของอาการเจ็บแน่นหน้าอกของผู้ป่วยมากกว่า 90 นาทีสัมพันธ์กับการมีตำแหน่งหัวใจขาดเลือดที่ anterior wall (OR 5.09, 95%CI: 1.297, 19.973) ความล้มเหลวของการรักษาผู้ป่วยด้วยยา Streptokinase สัมพันธ์กับ Killip class >1 (OR 3.652, 95%CI: 1.032, 12.921) และการมีตำแหน่งหัวใจขาดเลือดที่ anterior wall (OR 6.602, 95%CI 1.498, 29.089) แม้ว่าการใช้ยา Streptokinase จะมีความได้เปรียบหลายประการก็ตาม แต่ผู้ป่วย STEMI ที่มีโรคความดันโลหิตสูง, มีตำแหน่งหัวใจขาดเลือดที่ anterior wall, และมี Killip class >1 อาจมีแนวโน้มจะได้รับประโยชน์น้อยจากการรักษาโดยใช้ยา Streptokinase