บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่อง ประสิทธิภาพการบริหารจัดการระบบการแพทย์ฉุกเฉินของโรงพยาบาลรัฐ เขตสุขภาพที่ 3 เป็นข้อค้นพบที่สำคัญในระดับปฏิบัติการ เพื่อสะท้อนการพัฒนา EMS สู่การเปลี่ยนแปลงทั้งใน
ระดับนโยบายและการขับเคลื่อนลงไปยังโรงพยาบาลในทุกระดับ
ข้อเสนอเชิงนโยบายในภาพรวม
1. นโยบายการแพทย์ฉุกเฉินในระดับประเทศที่มีหน่วยงาน สพฉ.และสธฉ. เป็นผู้กำหนดทิศทางและนโยบาย ควรทำความเข้าใจกับหน่วยบริการสาธารณสุขในระดับผู้ปฏิบัติให้ชัดเจน เพื่อการปฏิบัติงานจะได้เป็นไปในทิศทางและแนวทางเดียวกันทั้งประเทศ 2. กระทรวงสาธารณสุข และสพฉ.ควรวางแผนงบประมาณ ระยะยาว5-10 ปี สำหรับการผลิตแพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉิน ให้ครอบคลุมโรงพยาบาลทุกระดับตั้งแต่ A,S,M,F 3. ผู้บริหารที่เกี่ยวข้องกับระบบการแพทย์ฉุกเฉิน ควรให้ความสำคัญกับระบบการแพทย์และฉุกเฉิน ทั้งใน Pre-Hospital Care และHospital Case ในด้านการจัดสรรงบประมาณจากรัฐ และการประสานงบประมาณ จาก อปท. เพื่อให้เกิดการพัฒนาระบบการแพทย์ฉุกเฉินให้เกิดความคล่องตัวและมีประสิทธิภาพ 4. กลไกนโยบายด้านระบบบริการและการรักษาพยาบาล กรมการแพทย์ ควรเข้ามามีบทบาทร่วมกับสถาบันการแพทย์ฉุกเฉิน (สพฉ.) พัฒนาความรู้เชิงวิชาการให้สอดคล้องกับ Service Plan และการประเมินผลด้านการรักษาพยาบาลฉุกเฉินของโรงพยาบาลอย่างเป็นระบบ 5. บุคลากรหลายสาขาที่มีบทบาทเฉพาะต่อการแพทย์ฉุกเฉิน เช่น แพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉิน, เวชกิจฉุกเฉิน, พยาบาลวิชาชีพ ควรมีการส่งเสริมในการพัฒนาต่อยอดความรู้และทักษะ มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างโรงพยาบาลที่มีแพทย์เวชศาสตร์ฉุกเฉินประจำกับโรงพยาบาลที่ยังไม่มีแพทย์ประจำทั้งภายในจังหวัดและภายในเขต 6. ส่งเสริมและสนับสนุนให้ อปท. เข้ามามีส่วนร่วม มีบทบาทและหน้าที่ในการดำเนินงานการแพทย์ฉุกเฉิน ตั้งแต่กระบวนการการวางแผนยุทธศาสตร์ ร่วมกับจังหวัด และโรงพยาบาลในพื้นที่ เช่น แผนงบประมาณ, แผนฝึกอบรมในภาพอำเภอหรือจังหวัด, การสนับสนุน รถกู้ชีพ, รถยกและเครื่องตัดถ่าง
