ต้นทุนการจัดบริการดูแลผู้สูงอายุระยะยาวในสถาบัน : กรณีศึกษาศูนย์พัฒนาการจัดสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุบ้านธรรมปกรณ์ จังหวัดเชียงใหม่

Abstract

งานวิจัยนี้จัดทำขึ้นเพื่อศึกษาต้นทุนของการจัดบริการดูแลผู้สูงอายุระยะยาวในศูนย์พัฒนาการจัดสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุบ้านธรรมปกรณ์ จังหวัดเชียงใหม่ ในปี พ.ศ. 2557 ประชากรของการศึกษาคือผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ที่ศูนย์ฯ ทั้งหมดจำนวน 104 ราย และกลุ่มตัวอย่างคือผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพาผู้อื่นในระดับปานกลางขึ้นไปจำนวน 24 ราย (N = 24) วิธีประมาณการต้นทุนใช้ระบบต้นทุนฐานกิจกรรม กระจายต้นทุนตามความต้องการได้รับบริการดูแลระยะยาวของผู้สูงอายุแต่ละคนในกลุ่มตัวอย่าง โดยเก็บข้อมูลด้วยการติดตามและบันทึกระดับการใช้ทรัพยากรในแต่ละกิจกรรมของกลุ่มตัวอย่างติดต่อกัน 72 ชั่วโมง ต้นทุนที่ประมาณค่าได้มี 2 ค่า แตกต่างกันตามกลุ่มข้อตกลงเบื้องต้นของการคำนวณค่าเสื่อมราคาของรายการต้นทุนที่เป็นอาคาร ยานพาหนะและครุภัณฑ์ ผลการศึกษาพบว่า ด้วยข้อตกลงเบื้องต้นของกลุ่มที่ 1 ผู้สูงอายุที่ต้องพึ่งพาผู้อื่นทั้งหมด (N = 19) พึ่งพาผู้อื่นในระดับมาก (N = 4) และพึ่งพาผู้อื่นในระดับปานกลาง (N = 1) จะมีค่าเฉลี่ยของต้นทุนเท่ากับ 461.39, 456.91 และ 445.20 บาทต่อคนต่อวัน ตามลำดับ และด้วยข้อตกลงเบื้องต้นของกลุ่มที่ 2 ผู้สูงอายุที่ต้องพึ่งพาผู้อื่นทั้งหมด พึ่งพาผู้อื่นในระดับมาก และพึ่งพาผู้อื่นในระดับปานกลาง จะมีค่าเฉลี่ยของต้นทุนเท่ากับ 449.89, 445.42 และ 433.71 บาทต่อคนต่อวัน ตามลำดับ โดยร้อยละ 17 ของต้นทุนดังกล่าวได้มาจากเงินบริจาค สะท้อนให้เห็นว่าการจัดสรรงบประมาณของรัฐบาลเพื่อการดูแลผู้สูงอายุในสถาบันโดยปราศจากแหล่งเงินสนับสนุนอื่นหรือทรัพยากรที่ไม่ใช่ตัวเงินจากแหล่งอื่น จะไม่สามารถทำให้เกิดบริการที่เทียบเท่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบันได้