การตอบสนองภูมิต้านทานต่อไวรัสตับอักเสบ บี หัด หัดเยอรมัน คางทูม จากการให้วัคซีนไวรัสตับอักเสบ บี เมื่อแรกเกิด และวัคซีนรวม DTPa-HB-HIb-IPV หรือ DTPw-HB-Hib+OPV ที่ 2, 4, 6 และ 18 เดือน และ MMR ที่ 9 และ 30 เดือน และระบาดวิทยาภูมิคุ้มกันของโรคหัด หัดเยอรมัน คางทูม ในประชากรไทย สำหรับการวางแผนหลังจากมีการกวาดล้างโปลิโอ

Abstract

ประเทศไทยมีแผนการปรับเปลี่ยนการใช้วัคซีนในแผนการให้วัคซีนแห่งชาติในทารก โดยเปลี่ยนวัคซีนรวมชนิด 4 โรค เพิ่มเป็นวัคซีน 5 โรค คือ คอตีบ ไอกรน ทั้งเซลล์บาดทะยัก ตับอักเสบ บี และ วัคซีนเยื่อหุ้มสมองอักเสบ Hib จากแผนการให้วัคซีนดังกล่าว ยังไม่มีข้อมูลการศึกษาของไวรัสตับอักเสบ บี ในส่วนผสมของวัคซีนรวม 5 โรค ดังกล่าว คณะผู้วิจัยจึงศึกษาผลของการให้วัคซีน โดยการศึกษานี้จึงแบ่งเป็น 3 ส่วนคือ 1) การศึกษาภูมิต้านทานต่อไวรัสตับอักเสบ บี ในส่วนผสมของวัคซีนรวม 5 โรค 2) การศึกษาความชุกของภูมิต้านทานต่อโรคหัดในประชากรไทยของการให้วัคซีนป้องกันโรคหัดเยอรมัน และคางทูม ที่ให้กับทารกที่อายุ 9 เดือนและ 2 ขวบครึ่ง และ 3) การศึกษาความชุกของภูมิคุ้มกันต่อโรคหัดในประชากรไทยที่มีอายุเกิน 30 ปี ดังนั้น ผลของการศึกษาการให้วัคซีนรวมชนิด 5 โรคในประเทศไทย ทารกควรได้รับวัคซีนที่ 2 เดือน 4 เดือน 6 เดือนและควรกระตุ้นด้วยวัคซีนดังกล่าวอีกครั้งหนึ่ง ที่อายุ 18 เดือน ส่วนภูมิคุ้มกันโรคหัดในประชากรไทยในผู้ที่มีอายุเกิน 30 ปี ส่วนใหญ่มีภูมิคุ้มกันป้องกันโรคหัดแล้ว ความชุกในกลุ่มที่อายุน้อยกว่า 30 ปี ยังอยู่ต่ำกว่าภูมิคุ้มกันกลุ่ม herd immunity ดังนั้น ประชากรกลุ่มที่มีอายุน้อยกว่า 30 ปี ควรได้รับวัคซีนกระตุ้นอีก 1 ครั้ง และการให้วัคซีนป้องกันหัด หัดเยอรมัน และคางทูม ในประเทศไทยที่อายุ 9 เดือนและ 2 ขวบครึ่ง ผลการกระตุ้นภูมิต้านทานได้ดี และน่าจะเหมาะสมแล้ว