ความเป็นธรรมทางสุขภาพกับสิทธิมนุษยชน: กรณีชาวเขาไร้สัญชาติในประเทศไทย

Abstract

การวิจัยผสมผสานนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินระดับความเป็นธรรมทางสุขภาพในแนวคิดสิทธิมนุษยชน เพื่อหาแนวทางลดช่องว่างความเป็นธรรมทางสุขภาพระหว่างกลุ่มคนไทยพื้นราบ,กลุ่มชาวเขาสัญชาติไทย และกลุ่มชาวเขาไร้สัญชาติ รวม 789 คนใน 10 จังหวัดภาคเหนือ ศึกษาในช่วงเดือนธันวาคม 2549 ถึง สิงหาคม 2550 โดยใช้เครื่องมือประเมินความเป็นธรรมทางสุขภาพ 9 กลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ ANOVA และ Z-Score เติมเต็มด้วยข้อมูลเชิงคุณภาพ นำเสนอข้อมูลแก่ผู้เชี่ยวชาญ 17 คน เพื่อหาฉันทามติร่วมในการลดช่องว่างความเป็นธรรมทางสุขภาพ จากการศึกษาพบว่าระดับความเป็นธรรมทางสุขภาพมีความแตกต่างกันทั้ง 3 กลุ่ม จาก 7 ใน 9 ประเด็น (ค่าพี<0.001) ไม่แตกต่าง 2 ประเด็นโดยพบว่าคนไทยพื้นราบมีค่าคะแนนความเป็นธรรมสูงสุด (Z = 0.3293) ตามด้วยชาวเขาสัญชาติไทย (Z=0.1275) และชาวเขาไร้สัญชาติ (Z=-0.3885) แนวทางการลดช่องว่างความเป็นธรรมทางสุขภาพของผู้เชี่ยวชาญมุ่งประเด็นการจัดสรรงบประมาณที่เหมาะสม, มาตรฐานสถานบริการสาธารณสุข, การปรับปรุงกฎหมายที่เกี่ยวข้องและการกระจายอำนาจด้านบริการสุขภาพสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น การลดช่องว่างความเป็นธรรมทางสุขภาพ จักต้องดำเนินการด้วยนโยบายผสมผสาน เหมาะสม ตรงประเด็น ในอันที่จะส่งผลในวงกว้างเพื่อลดช่องว่างความเป็นธรรมทางสุขภาพในแนวคิดสิทธิมนุษยชน ระหว่างกลุ่มอย่างเป็นรูปธรรม