บทคัดย่อ
การศึกษาสถานการณ์การสูญเสียการได้ยินในโรงงานแปรรูปไม้ยางพารา 1 แห่ง ในตำบลร่อนพิบูลย์ อำเภอร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช ในช่วงเดือนพฤษภาคม – มิถุนายน 2550 โดยการสำรวจสภาพแวดล้อม ระดับเสียงในพื้นที่การทำงาน และตรวจสมรรถภาพการได้ยินของคนงานที่สัมผัสเสียงดัง 46 คน เพื่อนำข้อมูลไปใช้เป็นแนวทางการปรับปรุงสภาพการทำงานต่อไป จากการศึกษาพบว่าระบบการจัดการเกี่ยวกับอาชีวอนามัยและความปลอดภัยไม่ได้มาตรฐาน ความดังของเสียงเกินกว่า 90 เดซิเบล (เอ) 7 จุด คิดเป็นร้อยละ 63.64 มีคนงานที่สูญเสียสมรรถภาพการได้ยินที่ความถี่เสียงพูด 500, 1,000 และ 2,000 เฮิร์ตซ์ (Hz) ที่ระดับเสียงเฉลี่ยเริ่มการได้ยินไม่เกิน 25 เดซิเบล (เอ) 26 คน (ร้อยละ 56.52), ที่ระดับเสียง 26-40 เดซิเบล (เอ) 19 คน (ร้อยละ 41.31) และระดับเสียง 41-55 เดซิเบล (เอ) 1 คน (ร้อยละ 2.17) ผู้ศึกษาเสนอวิธีการแก้ไขสถานการณ์โดยดำเนินโครงการอนุรักษ์การได้ยินขึ้น และจัดทำคู่มือการปฏิบัติงานในโรงงาน ซึ่งจะทำให้เกิดประสิทธิภาพ ประสิทธิผล และความยั่งยืนต่อเนื่อง
บทคัดย่อ
This descriptive study was conducted in a lumber mill in Nakhon Si Thammarat
Province to identify noise hazards and hearing impairment among workers in places where
working condition are noisy. Noise was found to be greater than 90 decibels (A) over
seven areas (63.64%) in the workplace. Among the 46 workers who worked in noisy areas
without ear protection, hearing losses of 500, 1,000 and 2,000 Hz at 25 decibels (A) were
found in 26 workers (56.62%), at 26-40 decibels (A) in 19 (41.31%), and at 41-55 decibels
(A) in 1 (2.17%).
The investigator suggests that the Hearing Protection Program be introduced and a
work manual be provided for the factories concerned in order to ensure the workers’
safety
