ประสิทธิภาพการทำฟันเทียมด้วยตู้ควบคุมการฟุ้งกระจายเศษอะคริย์ลิก โรงพยาบาลสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินประสิทธิภาพการทำฟันเทียมตามโครงการฟันเทียมพระราชทาน ในแผนกทันตกรรม โรงพยาบาลสิชล ซึ่งเป็นโรงพยาบาลชุมชนในจังหวัดนครศรีธรรมราช ในปีงบประมาณ 2548-2550 หลังจากที่ได้มีการคิดค้นประดิษฐ์ตู้ควบคุมการฟุ้งกระจายเศษอะคริย์ลิกในขั้นตอนการกรอตกแต่งงานฟันเทียมตั้งแต่ พ.ศ. 2550 ได้เก็บข้อมูลโดยการเปรียบเทียบผลงานการทำฟันเทียมกับเป้าหมายเป็นร้อยละ หาค่าเฉลี่ยขีดความสามารถที่ใส่ฟันเทียมได้สำเร็จต่อทันตแพทย์ 1 คน ประเมินประสิทธิภาพควบคุมการฟุ้งกระจายของเศษอะคริย์ลิกตามเกณฑ์ชี้วัดที่กำหนด ประเมินความพึงพอใจของผู้รับบริการและผู้ให้บริการต่อการทำฟันเทียมโดยการสัมภาษณ์ความพึงพอใจเป็น 5 ระดับใน 7 มิติ ใช้เทคนิคการเก็บคะแนนแบบไลเคิร์ท. วิเคราะห์ประมวลผลข้อมูลใช้โปรแกรม SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) versions 10.0 หาค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน จากการศึกษาพบว่าในระยะ 3 ปีของการดำเนินงาน ผู้สูงอายุได้รับการใส่ฟันเทียม 433 ราย เปรียบเทียบผลงาน 3 ปีกับเป้าหมายใน พ.ศ. 2548, 2549, 2550 คิดเป็นร้อยละ 100, 98.2, 154.4 ขีดความสามารถทำฟันเทียมของทันตแพทย์ 1 คน คิดเป็น 33.3, 18.3, 69.5 คน ตามลำดับ, ประสิทธิภาพการควบคุมการฟุ้งกระจายของเศยอะคริย์ลิกที่ 2, 4, 6, 8, 16, 24 สัปดาห์ คิดเป็นร้อยละ 100 ตามเกณฑ์ชี้วัดที่กำหนด, ความพึงพอใจของผู้รับบริการ พ.ศ. 2549 อยู่ในระดับปานกลางถึงมาก, พ.ศ. 2550 อยู่ในระดับมากถึงมากที่สุด ความพึงพอใจของผู้ให้บริการ (ทันตแพทย์) พ.ศ. 2549 อยู่ในระดับปานกลางถึงมาก พ.ศ. 2550 อยู่ในระดับมาก ผลการดำเนินงานก่อนและหลังการใช้ตู้ควบคุมการฟุ้งกระจายช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการทำฟันเทียม มีความแตกต่างอย่างมากในเชิงปริมาณและคุณภาพชีวิตทั้งในส่วนของผู้ให้บริการและผู้รับบริการ