แบบแผนความไวต่อยาต้านจุลชีพในหลอดทดลองของเชื้อเบอโคลเดอเรีย สูโดมาลิอาย ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย

Abstract

เบอโคลเดอเรีย สูโดมาลีอายคือเชื้อสาเหตุของโรคเมลิออยโดสีส เซฟตาซิดิมเป็นยาที่ถูกเลือกใช้สำหรับรักษาโรคติดเชื้อนี้ แต่อัตราการตายก็พบสูงในพื้นที่ระบาดของโรค การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสืบสวนหาประสิทธิผลของยาปฏิชีวนะในหลอดทดลองด้วยการทดสอบความไวของยาต้านจุลชีพต่อเชื้อเบอโคลเดอเรีย สูโดมาลีอายจากทั้งหมด 1,340 สิ่งส่งตรวจที่ถูกแยกออกมาจากผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ โรงพยาบาลศรีสะเกษ และโรงพยาบาลอำนาจเจริญ ในช่วงระหว่างเดือนมกราคม 2556 ถึงเดือนกุมภาพันธ์ 2558 เชื้อเบอโคลเดอเรีย สูโดมาลีอายถูกนำมาทดสอบความไวต่อยาต้านจุลชีพด้วยวิธีให้แผ่นยาที่มียาต้านจุลชีพที่ทราบปริมาณแน่นอนซึมลงไปในอาหารและทดสอบหาความเข้มข้นของยาที่ต่ำสุดที่สามารถยับยั้งเชื้อได้ เซฟตาซิดิม อิมิพีเนม ไตรเมโทพริม+ซัลฟาเมทอกซาโซล และซิโปรฟลอกซาซิน ถูกใช้เป็นยาต้านจุลชีพสำหรับวิธีให้แผ่นยาที่มียาต้านจุลชีพที่ทราบปริมาณแน่นอนซึมลงไปในอาหาร และการทดสอบหาความเข้มข้นยาต่ำสุดที่สามารถยับยั้งเชื้อได้ถูกทดสอบในเซฟตาซิดิม อิมิพีเนม และไตรเมโทพริม+ซัลฟาเมทอกซาโซล แบคทีเรียถูกสุ่มวิเคราะห์โดยวิธีพีซีอาร์และตามด้วยการทำเจลอิเล็กโตรฟอเรซีสสำหรับวิเคราะห์หายีน penA และ ยีน oxa ผลการทดลองแสดงให้เห็นว่ายาต้านจุลชีพมีประสิทธิผลต่อต้านเชื้อเบอโคลเดอเรีย สูโดมาลีอายด้วยวิธีให้แผ่นยาที่มียาต้านจุลชีพที่ทราบปริมาณแน่นอนซึมลงไปในอาหาร ไตรเมโทพริม+ซัลฟาเมทอกซาโซลมีประสิทธิผลร้อยละ 100 เซฟตาซิดิมและอิมิพีเนมมีประสิทธิผลร้อยละ 98.36 และ 99.10 ตามลำดับ ความเข้มข้นของเซฟตาซิดิมที่ต่ำสุดที่สามารถยับยั้งเชื้อได้คือ 0.25 ถึงมากกว่าหรือเท่ากับ 32 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตร และอิมิพีเนมเข้มข้นต่ำสุดที่สามารถยับยั้งเชื้อได้คือ น้อยกว่าหรือเท่ากับ 0.5 ถึง 16 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตร ด้วยวิธีนี้พบว่ามีเชื้อเบอโคลเดอเรีย สูโดมาลีอายดื้อต่อเซฟตาซิดิมร้อยละ 1.27 และดื้อต่ออิมิพีเนมร้อยละ 0.37 ทุกสิ่งส่งตรวจที่สุ่มตรวจพบยีน oxa แต่ไม่พบยีน penA สรุปได้ว่ายาต้านจุลชีพอย่างน้อย 3 ชนิดที่ทดสอบในหลอดทดลองในการศึกษาครั้งนี้มีประสิทธิผลในการรักษาโรคเมลิออยโดสีสได้ โดยเซฟตาซิดิมและอิมิพีเนมคือยาฆ่าทำลายเชื้อที่ควรเลือกใช้ ส่วนยาที่ออกฤทธิ์ยับยั้งเบอโคลเดอเรีย สูโดมาลีอายคือไตรเมโทพริม+ซัลฟาเมทอกซาโซล ทั้งนี้ ถึงแม้ว่าการทดสอบเหล่านี้จะเป็นเพียงการทดสอบในหลอดทดลองก็ตาม การตัดสินใจให้ยาเหล่านี้แก่ผู้ป่วยโรคเมลิออยโดสีสอย่างรวดเร็วเป็นเรื่องที่จำเป็นมาก