การพัฒนารูปแบบการเพิ่มขีดความสามารถขององค์กรที่ดำเนินงานด้านการควบคุม กำกับและประเมินผล

Abstract

ภูมิหลังและเหตุผล: การเพิ่มขีดความสามารถเป็นขบวนการที่มุ่งเน้นให้เจ้าหน้าที่มีความรู้ความสามารถที่จะนำทักษะและความรู้ใหม่ๆ มาใช้ในหน่วยงานที่สังกัดและสามารถประเมินได้ว่าหน่วยงานของตนจะยอมรับการเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นเพื่อเป็นการเพิ่มศักยภาพของหน่วยงานหรือไม่ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างกลุ่มเครือข่ายระหว่างสถาบันการศึกษาในส่วนกลางและเครือข่ายสถาบันในระดับภาคและหน่วยงานอื่นในพื้นที่ที่ดำเนินการด้านการควบคุม กำกับและประเมินผล และ 2) พัฒนารูปแบบการเพิ่มขีดความสามารถ (Capacity building) ขององค์กรเครือข่ายสถาบันการศึกษาในท้องถิ่นด้านการดำเนินการควบคุม กำกับและประเมินผล ระเบียบวิธีการวิจัย: ขั้นตอนแรกเป็นการสร้างกลุ่มเครือข่ายซึ่งประกอบด้วยเครือข่ายของสถาบันการศึกษาในส่วนกลางและส่วนภูมิภาค และเครือข่ายในท้องถิ่นที่ทำงานด้านการดำเนินการควบคุม กำกับและประเมินผล การคัดเลือกผู้เข้าร่วมเครือข่ายมีกระบวนการคัดเลือกตามเกณฑ์การคัดเลือก ขั้นตอนที่สองเป็นกระบวนการพัฒนารูปแบบการเพิ่มขีดความสามารถประกอบด้วย 1). การระบุขีดความสามารถทั่วไปและขีดความสามารถเฉพาะ(Identify general and specific capacity)ของเครือข่ายที่เข้าร่วมการศึกษา การศึกษานี้ใช้รูปแบบการหาช่องว่างในปัจจุบันโดยเปรียบเทียบผลการทำงานกับเป้าหมายที่กำหนดเอาไว้ แล้วหาวิธีการและกระบวนการที่จะลดช่องว่าง 2). การถ่ายทอดความรู้(Knowledge transfer) และ 3). การควบคุมและการสอนงาน(Coaching and mentoring) ผลการศึกษา: จากการดำเนินการทำให้เกิดกลุ่มเครือข่ายระหว่าง 1). เครือข่ายสถาบันการศึกษาในส่วนกลางซึ่งทำหน้าที่เป็นสถาบันสนับสนุนการพัฒนารูปแบบการเพิ่มขีดความสามารถ 2). เครือข่ายสถาบันการศึกษาในส่วนภูมิภาค และ 3). เครือข่ายการทำงานที่เป็นส่วนราชการ องค์กรเอกชน และอาสาสมัครแกนนำผู้ติดเชื้อเอชไอวีในพื้นที่ นอกจากนั้นยังทำให้เกิดกระบวนการการพัฒนารูปแบบการเพิ่มขีดความสามารถขององค์กรเครือข่ายด้านการดำเนินการควบคุม กำกับและประเมินผล ซึ่งประกอบด้วย 1). การระบุขีดความสามารถทั่วไปและขีดความสามารถเฉพาะ 2). เกิดการถ่ายทอดความรู้ 3). มีการควบคุมและการสอนงาน สรุปและข้อเสนอแนะ: จากการดำเนินงานทำให้เกิดเครือข่ายการทำงานร่วมกัน และการพัฒนารูปแบบการเพิ่มขีดความสามารถขององค์กรเครือข่ายสถาบันการศึกษาในทุกระดับ ทำให้เกิดการประสานความร่วมมือทั้งด้านการทำงาน ด้านวิชาการในรูปเครือข่าย ที่แต่เดิมต่างฝ่ายต่างทำงาน ทำให้เกิดการทำงานร่วมกันภายใต้รูปแบบการเพิ่มขีดความสามารถที่ได้จากการศึกษานี้ และให้สถาบันการศึกษาระดับภูมิภาคมีบทบาทเป็นสถาบันหลักในการใช้ความรู้ความสามารถและประสบการณ์ตามกรอบการเพิ่มขีดความสามารถเพื่อเสริมพลังอำนาจเครือข่ายที่เข้มแข็งและยั่งยืนต่อไป