ผลลัพธ์โครงการบูรณาการพัฒนาการเด็กไทยในโรงพยาบาลชุมชน จังหวัดแพร่

Abstract

ทารกแรกเกิดที่ขาดออกซิเจน และมีน้ำหนักน้อยกว่า 2,500 กรัม มีความเสี่ยงที่จะเกิดความบกพร่องทางสติปัญญา มีพัฒนาการที่ล่าช้า มีปัญหาการเรียนรู้ และอาจเกิดความพิการทางสมอง การศึกษานี้เป็นการศึกษาย้อนหลัง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลลัพธ์โครงการบูรณาการพัฒนาการเด็กไทยในโรงพยาบาลสูงเม่น กลุ่มตัวอย่างได้แก่ทารกแรกเกิดที่ขาดออกซิเจน และ/หรือมีน้ำหนักน้อยกว่า 2,500 กรัม ในคลินิกเด็กดีของโรงพยาบาล ในช่วง 1 ตุลาคม 2556 – 30 กันยายน 2558 จำนวน 51 คน ประเมินพัฒนาการโดยใช้คู่มือประเมินและส่งเสริมพัฒนาการเด็กกลุ่มเสี่ยง ผลการศึกษาพบว่าเป็นเด็กผู้หญิง ร้อยละ 64.7 และเป็นทารกแรกเกิดที่มีน้ำหนักน้อยกว่า 2,500 กรัม ร้อยละ 86.3 ทารกแรกเกิดที่มีน้ำหนักน้อยกว่า 2,500 กรัม เป็นทารกเจริญเติบโตช้าในครรภ์ ร้อยละ 72.7 เด็กที่มีภาวะขาดออกซิเจนมีปัจจัยเสี่ยงจากการคลอดและความผิดปกติจากการคลอด ร้อยละ 57.1 การศึกษาของมารดาอยู่ในระดับมัธยมศึกษาตอนต้น ร้อยละ 37.2 ผู้เลี้ยงดูหลักเป็นพ่อแม่/ปู่ย่าตายายร้อยละ 51.0 เด็กได้รับนมแม่ครบ 6 เดือน ร้อยละ 62.1 เด็กมีพัฒนาการสมวัยร้อยละ 78.3 – 97.8 การเจริญเติบโตของเด็กส่วนใหญ่เป็นไปตามเกณฑ์และสมส่วน การคัดกรองพัฒนาการทางระบบประสาทที่อายุ 1, 4 และ 12 เดือน ได้ผลปกติ ร้อยละ 100 มีภาวะโลหิตจางที่อายุ 6 เดือนร้อยละ 22.6 ผลการกินยาน้ำเสริมธาตุเหล็ก ค่าฮีมาโตคริตสูงกว่าก่อนกินอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P=.012) โครงการบูรณาการพัฒนาการเด็กไทยสามารถดำเนินการได้ในโรงพยาบาลชุมชน โดยพัฒนาทักษะการใช้คู่มือประเมินและส่งเสริมพัฒนาการเด็กกลุ่มเสี่ยง และเป็นประโยชน์อย่างแท้จริงต่อเด็กทารกที่ขาดออกซิเจนและมีน้ำหนักตัวน้อย